ตุ๊กแกรักแป้งมาก ‪#‎หนังรักมีเยอะ‬ที่ไม่เยอะคือหนังน่ารัก‬

  

     เรื่องราวความรักของหนุ่มสาวในยุคไร้อินเตอร์เนต บทเพลงจากยุค 80-90 ที่ยังตรึงใจ บรรยากาศของโรงภาพยนตร์ยุคโบราณที่ยังฉายหนังฟิล์ม สถานที่หลักในเรื่องอยู่ที่โรงหนัง "เพชรเชียงคาน" อำเภอเชียงคาน จังหวังเลย เรื่องราวของเด็กหนุ่ม "ตุ๊กแก" ที่เรียกได้ว่ากินนอนและเติบโตมากับโรงหนัง แถมได้งานเป็นการวาดคัทเอาท์ให้กับหนังทุกเรื่องที่เข้าฉายในโรงหนังท้องถิ่น เมื่อเติบโตก็เข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ที่นั่น เขาได้พบกับ "คุณหนูแป้ง" เด็กสาวที่เขาเคยหลงรักในอดีต แต่ครั้งนี้ เธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม ตุ๊กแกจะต้องทำทุกทางให้แป้ง กลับมาเป็นแป้งที่เขารู้จักให้ได้ แม้จะต้องแลกมาด้วยสิ่งที่มีค่าที่สุดก็ตาม

     เรื่องราวแบบ Nostalgia (ถวิลหาวันวาน) ดูเป็นพลอตที่ค่อนข้างได้รับความนิยมในหมู่หนุ่มสาววัยรุ่น วัยทำงาน และวัยผู้ใหญ่ตอนต้น อาจเป็นเพราะความสุขในวันวานเป็นสิ่งที่เมื่อนึกถึงทีไรก็อิ่มเอมใจทุกครั้ง ในขณะที่เด็กๆยุคใหม่ ก็ได้สัมผัสบรรยากาศและความน่ารักของยุคสมัยนั้น ยกตัวอย่างหนังจากอีกค่ายอย่างเช่น "แฟนฉัน" หยิบมาดูเมื่อไหร่เราก็นึกถึง "รักแรก" ในสมัยที่เรายังเป็นเด็ก กลุ่มเพื่อนที่เล่นกระโดดหนังยาง ของเล่นโบราณ รวมถึงเพลงดังในยุคก่อน สิ่งที่ดูเหมือนจะ "เชย" กลายเป็น "วินเทจ" ซึ่งถือว่าเป็นเสน่ห์ของหนังสไตล์นี้เลยก็ว่าได้

     แม้จะเป็นหนังน่ารัก แต่ยุทธเลิศ ไม่เคยทิ้งลายเซ็นของความคมคายในบท และพลอตเรื่องที่ซ้อนกันไว้อย่างแยบคาย การพัฒนาตัวละครที่มีความเป็นไปได้อย่างมีลำดับขั้น เรื่องราวที่มีความดราม่าเจืออยู่ในความขบขันและตลกร้ายที่แซะแวดวงภาพยนตร์ ทำให้หนังเรื่องนี้มีองค์ประกอบพร้อมที่จะกลายเป็นหนังรักสุดน่ารักและน่าประทับใจแห่งปีไปได้ในสายตาของเรา ความรักวัยเด็กอันใสบริสุทธิ์ ความรักและความผูกพันในกลุ่มเพื่อน ความรักและศรัทธาต่อวิชาชีพ ล้วนแล้วแต่ขมวดย้ำ ด้านนักแสดง ที่ได้ทั้ง "เก้า จิรายุ" และ "เพลง ชนม์ธิดา" ลูกสาวคุณตู่ นันทิดา มาเป็นพระนาง ร่วมด้วยดาราเด็กฝีมือดี ที่จะทำให้คุณยิ้มไปกับความใส ไร้เดียงสา ของตัวละคร และพร้อมจะเสียน้ำตาให้กับ "ตุ๊กแก" ที่แสดงออกให้เรารู้ว่ารัก "แป้ง" มากเพียงใด 

     ที่น่าสนใจคือหนึ่งในสถานที่ถ่ายทำสำคัญของเรื่อง อย่าง "โรงหนังเพชรเชียงคาน" จังหวัดเลย เป็นที่ที่ยุทธเลิศลงทุนสร้างด้วยตัวเอง และตั้งชื่อตาม "โรงหนังเพชรรามา" ที่เขาผูกพัน โดยต้อม หวังว่า "โรงหนังเพชรเชียงคาน" จะกลายเป็นโรงหนังชุมชน ฉายหนังดีๆ สร้างแรงบันดาลใจให้กับคนรุ่นใหม่ในท้องถิ่น ต่อไป
     หนังเรื่องนี้อาจจะทำให้เราอยากไปเที่ยวตามรอย "โรงหนังเพชรรามา" ที่จังหวัดเลย หาเบอร์โทรศัพท์จากหนังสือรุ่น หรือแม้แต่ยกสมุดเฟรนด์ชิปขึ้นมา หาที่อยู่ของคนที่เราแอบชอบในวันนั้น เพราะไม่มี Facebook ของเขา ปลุกความทรงจำในวัยเยาว์ ให้สดใสขึ้นมาอีกครา